MyAdventureland (Αγησίλαος Δρακόπουλος)

Μια υποχρέωση έφερε τα βήματά μου για άλλη μια φορά στο όμορφο στεριανό νησί της Λευκάδας.  Το τρίτο σε μέγεθος νησί των Επτανήσων, συνδέεται με τη Στερεά Ελλάδα με μία σύγχρονη  γέφυρα, γλυτώνοντας έτσι τον τουρίστα από το πρόσθετο έξοδο ενός θαλάσσιου ταξιδιού, το οποίο είναι και καλό  και κακό. Καλό όσον αφορά στο κόστος μετάβασης στο νησί, κακό όσον αφορά στα σμήνη των τουριστών, που συρρέουν  τελευταία στο νησί εν είδει παλιρροϊκού κύματος , κατακλύζοντας και την παραμικρή υποψία παραλίας. Βοηθούσης δε και της Εγνατίας οδού, το μείγμα των λουομένων καθίσταται πλέον πολυπολιτισμικό. Τέλος πάντων, ας μην βαρυγκωμούμε για τα πάντα, τουρισμό θέλουμε, γιατί απλά μόνο αυτό έχει απομείνει στη χώρα μας. Αυτή εξάλλου είναι  η βαριά μας βιομηχανία. Λίγο πριν μπούμε στο νησί, αριστερά μας στέκει ένα πανέμορφο κάστρο, παλιός βιγλάτορας   των περασμάτων μέσα από τις αλυκές, όπως και αυτό της Αγίας Μαύρας με τον φάρο, λίγο παρακάτω στ...

Σπέτσες, το σμαραγδένιο νησί του Αργοσαρωνικού με τις κοσμοπολίτικες παραλίες, τα μεγαλόπρεπα αρχοντικά και φυσικά τη γυναίκα σύμβολο, την Μπουμπουλίνα. Πιτυούσα λεγόταν στα αρχαία χρόνια, που σημαίνει πευκόφυτος. Τον μεσαίωνα όμως και συγκεκριμένα κατά την εποχή της ενετοκρατίας, της δόθηκε το σημερινό της όνομα σε παραφθορά του isola di spezie  (προφέρεται  ίζολα ντι σπέτσιε) , ό μεθερμηνευόμενον στα ελληνικά, το νησί των αρωμάτων, εξ αιτίας των πολλών λουλουδιών και βοτάνων που ευωδίαζαν στο νησί. Τις Σπέτσες μπορεί κανείς να τις γνωρίσει σε ένα σαββατοκύριακο, να τις μάθει όμως θέλει καιρό, καθότι  είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσες  από ότι μακροσκοπικά δείχνουν. Τα αρχοντικά έχουν την τιμητική τους, οι παραλίες πολλές και διάσπαρτες σε όλο το νησί - ενδεικτικά αναφέρω τον Βρέλλο, τη Ζωγαριά, τους Άγιους Ανάργυρους, την Αγία Παρασκευή, την Αγία Μαρίνα, την Κουνουπίτσα, τον Άγιο Μάμα, το Λιγονέρι και άλλες πολλές, άλλες μεγάλες και οργανωμένες και άλλες πριβέ. Όλες ...