ΦΑΡΟΣ ΚΑΚΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ - ΝΕΡΟΤΡΙΒΙΑ - ΔΑΦΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣ

Ιουνίου 18, 2019

Η Εύβοια έχει τόσες ομορφιές, οπότε έχει συχνά την τιμητική της στην προτίμησή μας. Δεν είναι μόνο η εγγύτητά της με την Αθήνα, είναι και αυτός ο ιδανικός συνδυασμός βουνού και θάλασσας. Ψηλά βουνά με χιόνια το χειμώνα, βαθύσκιωτα φαράγγια για να τα διαβείς την άνοιξη και το φθινόπωρο και απίστευτες μεγάλες ή πριβέ παραλίες για όλα τα γούστα το καλοκαίρι.

Ξεκινήσαμε με μια απρόσμενα όμορφη εμπειρία, τη διαμονή σε φάρο. Τώρα θα μου πείτε, κάτι μας είπες. Το απρόσμενο πράγματι δεν είναι η διαμονή σε φάρο αυτή καθεαυτή, καθότι έχω γυρίσει πολλούς φάρους, αλλά η απροσδόκητη γοητεία του συγκεκριμένου φάρου, ο οποίος παρότι είναι ενταγμένος μέσα στον αστικό ιστό της Χαλκίδας, μου ήταν εντελώς άγνωστος. Και να πεις ότι δεν έχω επισκεφθεί τη γοητευτική αυτή πόλη!!!! Πόσες φορές δεν έχουμε πεταχτεί για καφέ ή σουλάτσο στην μοναδική περατζάδα της και πόσες φορές δεν έχουμε χαζέψει την αέναη κίνηση των νερών του πορθμού του Ευρίπου… Και όμως, κάθε φορά το προσπαθώ, το παλεύω, το ψάχνω και τελικά ανακαλύπτω πάντα και κάτι διαφορετικό. Κυρίες και κύριοι, ο φάρος της Κακής Κεφαλής.

Πρόκειται για έναν φρουριακό φάρο, που βρίσκεται στο πάρκο του φάρου, όπως λέγεται, στη βόρεια πλευρά της πόλης. Έχει κτισθεί το 1886 και δεσπόζει στην άκρη μιας κατάφυτης χερσονήσου, διαφεντεύει δε από τον ψηλό του πύργο τα στενά του βόρειου ευβοϊκού κόλπου. Πρόσφατα δέχτηκε μια γενναία αναπαλαίωση και είναι πλέον κατοικήσιμος για τους ολίγους τυχερούς, που έχουν αυτή τη δυνατότητα. Τα ηλιοβασιλέματα προς τον απέναντι λόφο της Χαλκίδας, την Κάνηθο είναι καθηλωτικά.

Τα νερά της θάλασσας που τον περιβάλλουν, πηγαινοέρχονται ανάλογα με το φεγγάρι (συνήθως ανά εξάωρο) , προσδίνοντας στο τοπίο μια πρόσθετη μαγεία. Όταν τα νερά υποχωρούν, μπορείς να γίνεις συλλέκτης των πιο απίθανων οστράκων , αλλά και μάρτυρας των πιο απίθανων σκουπιδιών (δυστυχώς αυτός είναι ο πολιτισμός μας). Βορειοανατολικά ατενίζεις το κάστρο του Καράμπαμπα και βορειοδυτικά την Κάτω Παναγιά, το Καστέλι και τη Ν. Αρτάκη.

Μπάνιο δεν ρισκάρεις να κάνεις στην περιοχή, λίγα χιλιόμετρα όμως βορειότερα, υπάρχει η θαυμάσια παραλία των Πολιτικών και λίγο πιο πέρα αυτή της Δάφνης, όπου τα πεύκα από το όρος Καντήλι κατεβαίνουν μέχρι τη μοναδική, φανταστική, βοτσαλωτή, διαυγή και πολύ κρύα θάλασσα της, πάνω από την οποία κρέμεται η ομώνυμη ταβέρνα-καφέ που σε αποζημιώνει με τη θέα, την οργιαστική βλάστηση και τα εδέσματά της. Ουφ, σας τα είπα μαζεμένα, αλλά νομίζω οτι δεν είμαι υπερβολικός. Εξάλλου μία επίσκεψη θα σας πείσει.

Ογδόντα χιλιόμετρα από την Αθήνα είναι ο φάρος, εκατόν δέκα περίπου η παραλία της Δάφνης. Προσοχή όμως, γιατί τα Σάββατα του καλοκαιριού έχει επισκεπτήριο η παρακείμενη κατασκήνωση «Λελούδα» και γίνεται το αδιαχώρητο από σμήνη γονιών και παιδιών που πέφτουν σαν ακρίδες όλοι μαζί στην ταβέρνα «Δάφνη» και στην όμορφη παραλία μπροστά της.

Αν πεινάσετε μετά το κρύο μπάνιο στην Δάφνη και ο ουρανίσκος σας επιθυμεί σπιτικό φαγητό, αξίζει να ανηφορίσετε ως το χωριό Νεροτριβιά, όπου στην ταβέρνα του ευγενικότατου Νίκου Μπακούτη, κάτω από τις δροσερές μουριές του κήπου, θα φάτε καλομαγειρεμένα φαγητά από τη μητέρα του και θα γευθείτε πραγματικές σαλάτες, με ζαρζαβατικά κομμένα από τον κήπο τους. Οι τιμές είναι λογικές και οι μερίδες πολύ πιο πάνω από τον μέσο όρο.

Αναχωρώντας για Αθήνα, όσοι έχετε ακόμα δυνάμεις και κάπως αναπτυγμένο το θρησκευτικό αίσθημα, κάντε μία στάση στην Παναγία την Περίβλεπτο (του 8^ου αιώνα) , πάνω από τα Πολιτικά. Όμως το κλου είναι η θέα από το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία (λίγο πιο πάνω από τη Μονή), που χαρίζει αεροπορική θέα στον κόλπο των Πολιτικών και στην απέναντι Στερεά.