Πως θα σας φαινόταν ένα οδοιπορικό στην Λοκρίδα; Χμ, ίσως δεν
ακούγεται και τόσο δελεαστική σαν πρόταση. Βασικά όμως που είναι η
Λοκρίδα!!! Λοκρίδα λοιπόν ήταν μία από τις 3 επαρχίες του νομού Φθιώτιδας
, η οποία καταργήθηκε με τη δημιουργία των καποδιστριακών δήμων το 1997.
Περιελάμβανε τότε το ΝΑ τμήμα του νομού και ήταν η πατρίδα του
Αίαντα του Λοκρού, ο οποίος έλαβε μέρος στον Τρωικό πόλεμο (ο άλλος ο
γνωστότερος ήταν ο Αίας ο Τελαμώνιος). Οι πιο μεγάλες πόλεις της είναι τα Καμένα
Βούρλα, ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αταλάντη, η Λιβανάτα ή Λιβανάτες και η Αρκίτσα.
Εμείς καταλύσαμε δίπλα στη θάλασσα, φιλοξενούμενοι στον φάρο της Αρκίτσας, γεγονός που μας
επέτρεψε να κάνουμε ατέλειωτους περιπάτους σε έρημες, γαλήνιες παραλίες,
να χορτάσουν τα μάτια μας από τη μαγεία των χρωμάτων της ανατολής και της
δύσης του αδύναμου φθινοπωρινού ήλιου, να ρίξουμε τις βουτιές μας σε καθαρά νερά (σημείωση: η θάλασσα ακόμα δεν έχει κρυώσει), να νιώσουμε στα
ρουθούνια μας αυτή την υπέροχη μυρωδιά του χώματος και των πεσμένων φύλλων μετά
την απότομη μεσημεριανή βροχή του Σαββάτου, να επισκεφθούμε τον
αρχαιολογικό χώρο της ομηρικής ακρόπολης του Κύνου στις Λιβανάτες, να
λειτουργηθούμε την Κυριακή στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων, που
βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε πλαγιά του Χλωμού όρους, λίγα χιλιόμετρα ΝΑ της
Αταλάντης, να ανάψουμε το κεράκι μας στο ξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων με το
σπηλαιώδες εκκλησάκι στα ριζά του, να γευτούμε κατακόκκινα ζουμερά
κούμαρα, που είναι αυτή την εποχή στο φόρτε τους, να πιούμε το καφεδάκι
μας παίζοντας τάβλι στη Σκάλα
Αταλάντης και κυρίως να ευχαριστηθούμε την ιδιαίτερη διαμονή μας στον πανέμορφο φάρο της
Αρκίτσας – πως θα μπορούσαμε άλλωστε να μην μνημονεύσουμε με τα καλύτερα λόγια αυτό το διατηρητέο
μνημείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της ναυτοσύνης -
Και πάντα με θέα τα απέναντι παράλια της Β. Εύβοιας, την Αιδηψό, τα Ήλια, τα
Γιάλτρα, τον Αι Γιώργη, το Γκρεκολίμανο. Και για να μην ξεχάσω, σε απόσταση λίγων
μέτρων από την ακτογραμμή είδαμε και κοπάδι 5 δελφινιών να βγάζουν σε
ημικύκλιο τη ράχη τους από το νερό προ(σ)καλώντας μας σε ένα χορευτικό
παιχνίδι με το νερό.
Αυτή είναι εν ολίγοις η άγνωστη τοις πολλοίς Λοκρίδα. Δε
λέω, καλοί είναι οι λουκουμάδες και οι κουραμπιέδες στα Καμένα Βούρλα και το
αραλίκι με τον καπουτσίνο στην μεγάλη πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου (τα τιμήσαμε αμφότερα), αλλά μυρίζει όποιος γυρίζει. Και επειδή εμένα μου αρέσει να διαβάζω, να γυρίζω, να μυρίζω και να αφουγκράζομαι την ιστορία της κάθε περιοχής που επισκέπτομαι, γι αυτό και βρίσκω όλα μου τα ταξίδια συναρπαστικά. Και γι αυτό άλλωστε δεν με κουράζουν, γιατί πάντα γνωρίζω και κάνω κάτι διαφορετικό.
 |
| Από πρωινό τρέξιμο με παρέα την ανατολή του ήλιου |
 |
| Σύννεφα μπαμπάκι |
 |
| Ο φάρος της Αρκίτσας, που μας φιλοξένησε |
 |
| Η πλευρά του φάρου που βλέπει στη θάλασσα |
 |
| Προσκυνητάρι φάρος |
 |
| Φθινοπωρινή μαγεία |
 |
| Η είσοδος του φάρου |
 |
| Θέα της θάλασσας από τον φάρο |
 |
| Γαλήνη |
 |
| Τα παιχνίδια των σύννεφων |
 |
| Φθινοπωρινή μπόρα |
 |
| Και ολίγα λουλούδια για ντεκόρ |
 |
| Μόλις άναψε ο φάρος |
 |
| Γουάου |
 |
| Δρόμος που χαίρεσαι το περπάτημα |
 |
| Παράξενος επισκέπτης |
 |
| Χρηστικές πληροφορίες για να μην πάτε άσκοπα στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων |
 |
| Το παλιό ετοιμόρροπο μοναστήρι |
 |
| Και το καινούργιο |
 |
| Πιπεριές . Προσοχή καίνε |
 |
| Θαλασσινό αυγό μάτι |
 |
| Του χρόνου πάλι θα ξαναζωντανέψει |
 |
| Σκάλα Αταλάντης για τάβλι και καφέ |
 |
| Λεπτομέρεια από τον αρχαιολογικό χώρο των Λιβανάτων, της ομηρικής Κύνου |
 |
| Ερείπια πύργου της ακρόπολης |
 |
| Πάντα μου αρέσει να τα διαβάζω |
 |
| Το σπηλαιώδες προσκύνημα κάτω από τους Άγιους Θεοδώρους |
 |
| Οι Άγιοι Θεόδωροι |
 |
| Η είσοδος της σπηλιάς |
 |
| Φλεγόμενος ουρανός |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου