ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ ΚΕΛΛΑΡΙΑ-ΠΟΛΥΔΡΟΣΟ

Καλημέρα σε όλες και όλους,

Η Κυριακή που μας πέρασε ήταν πραγματικά ανοιξιάτικη. Χαρά Θεού, που λέγανε οι παλιότεροι. Σηκώθηκα που λέτε από τις 6 το πρωί της Κυριακής (βάρβαρο ε;)   για να προλάβω να ρουφήξω τη μαγεία της φύσης. Και η φύση του Παρνασσού μου το ανταπέδωσε απλόχερα. Χιόνι, μαγευτικό δάσος, διαυγής ατμόσφαιρα, λαμπρός ήλιος, καθαρός αέρας. Με αφετηρία το πάρκινγκ στα Κελλάρια, αφήσαμε τη λαοθάλασσα να απολαμβάνει τη βαβούρα του χιονοδρομικού, σφίξαμε τα κορδόνια των ορειβατικών μποτών μας, φορέσαμε  γκέτες, βάλαμε τα αντηλιακά μας και ακολουθήσαμε πορεία κατηφορική μέσα σε χαράδρα. Το μονοπάτι ήταν τέλεια σηματοδοτημένο και μετά από ένα μισάωρο πορείας σε γυμνό πεδίο, μπήκαμε σε πυκνό ελατόδασος. Το χιόνι που είχε πέσει την περασμένη εβδομάδα άφθονο , είχε γίνει μετά από την έκθεσή του στον ήλιο και τη βροχή σπυρωτό και  γλιστερό, όμως τα μπατόν  μας κρατήσανε  σε ισορροπία (όχι δεν είμαστε ανισόρροποι, όπως θα σιγοψιθυρίσατε μερικοί κουνώντας το κεφάλι - αμ δεν σας ξέρω εγώ!!!. Το πάχος του χιονιού κυμαινόταν από 10  εκατοστά και  σε κάποια σημεία έφτανε και το μέτρο. Σε κάποια φάση μάλιστα βούλιαξα μέχρι το γόνατο (να διευκρινίσω το δικό μου γόνατο, να που χρειάζεται και το ύψος). Σε κάποια ξέφωτα στο δάσος είχαν αρχίσει να ξεμυτάνε άγριοι κρόκοι και άλλα βολβοειδή φυτά. Το χιόνι που έλιωνε, δημιουργούσε ρυάκια και τα ρυάκια, όταν ενώνονταν δημιουργούσαν ποταμάκια που έτρεχαν βιαστικά τα νερά τους προς τον βοιωτικό Κηφισό.  Ένα κιόσκι  μας πρόσφερε λίγη ξεκούραση και χαλάρωση, γιατί η συνεχής κατηφόρα σε χιόνι κούρασε πολύ τα πόδια. Τα ξωκλήσια και οι καλοκαιρινές στάνες ήταν τα μόνα κτίσματα  μέσα στο δάσος. Το διάβα μας συνόδευαν άλλοτε αηδόνια και άλλοτε κούκοι, σημάδι πως η άνοιξη κοντοζυγώνει. Μετά από ώρες κοπιαστικό περπάτημα, οι ταβέρνες στον Πολύδροσο στέναξαν. 

Το χιόνι που είχε πέσει τον περασμένο μήνα, τόνοι 

Γλυπτική τοπίου σε γκρι και άσπρο

Α πα πα. Γρήγορα μακριά από την  βαβούρα. Όπου φύγει φύγει

Εμείς γουστάρουμε την ηρεμία της φύσης

Ευτυχώς είχαν λιώσει αρκετά τα χιόνια και τα σημάδια ήταν ορατά

Ορειβατικό σημάδι σε γυμνό τοπίο

Ζώνη του έλατου, πάνω από τα 800 μ.

Εποχική ....ανθοδέσμη σε λευκό χαρτί

Το κιόσκι της ξεκούρασης (εννοείται μόνο για τους πρώτους που έφτασαν)

Με κορνίζα το καινούργιο κιόσκι

Δυστυχώς η μνήμη μου δεν με βοηθάει να θυμηθώ που είναι αφιερωμένο το εκκλησάκι. Είναι και τόσα πολλά!!!

'Εσκασε μύτη η άνοιξη. Καλώς  να την υποδεχτούμε

Πλεονασμός πινακίδων

Η βρυσούλα η κατρουλίτσα

Ατέλειωτα νερά από τα χιόνια που λιώνουν

Όμορφη ανθρώπινη παρέμβαση 

Παντού εκκλησάκια, ξωκλήσια και  σπηλαιώδη ναίδρια. Η ορθόδοξη πίστη πανταχού παρούσα