ΟΛΥΜΠΟΣ

2.918,8μ. σύμφωνα με τελευταία μέτρηση του ΑΠΘ είναι το υψόμετρο του Μύτικα, της υψηλότερης κορυφής του Ολύμπου και της Ελλάδας. Θρόνος του Δία, Οροπέδιο των Μουσών, Μύτικας και ελληνική μυθολογία τραβάνε σαν μαγνήτες χιλιάδες επίδοξους ορειβάτες κάθε χρόνο σε μια αέναη προσπάθεια - τάμα της κατάκτησης του ιερού βουνού, το οποίο φευ δεν τους αποζημιώνει όλους. Κάποιους τους κρατάει όμηρους της γοητείας του στις απόκρημνες χαράδρες του. Ένα λάθος βήμα, μια απότομη αλλαγή του καιρού και το αναπόφευκτο γίνεται δυστυχώς πραγματικότητα. Μόλις την προπερασμένη εβδομάδα, θρηνήσαμε και άλλο ένα θύμα του αδηφάγου βουνού. Παρόλα αυτά όμως κανένας δεν πτοείται και χιλιάδες κόσμου κάθε χρόνο ανηφορίζει για να αφουγκραστεί από κοντά την κατοικία των Θεών.

Ο καιρός την Δευτέρα που μας πέρασε φαινόταν λίγο ανταριασμένος εκεί στα ψηλά, παρότι όλα τα δελτία καιρού που είχα κοιτάξει λέγανε για το αντίθετο. Εμείς όμως πήγαμε, σιγά μην χάναμε το προσκύνημα. 

Με αφετηρία το καταφύγιο του Χρηστάκη, στα 2.450μ. ξεκινήσαμε άλλη μια φορά για την κατάκτηση του Ολύμπου. Η ημέρα στα χαμηλά ενώ φάνταζε ιδανική, με  ήλιο και λίγα σύννεφα, φθάνοντας στο καταφύγιο βρήκαμε δροσούλα 8^ο C και σύννεφα να στροβιλίζονται σαν τρελά. Παρόλα αυτά όμως κινήσαμε για τα ψηλότερα. Πρώτη στάση στην κορυφή Σκάλα, στα 2.866μ. Και από κάτω να σε περιμένει να την διαβείς η Κακόσκαλα. Μία απότομη, στενή, φυσική σκάλα κατηφορίζει μέχρι ένα σημείο και μετά ανηφορίζει προς την κορυφή. 45 – 60 λεπτά αγώνας με την πέτρα, ψάχνοντας για πατήματα στον καλά σημαδεμένο  βράχο και βρίσκεσαι στην κορυφή της Ελλάδας. Όμως δεν ήταν γραφτό να κορυφώσουμε αυτή τη φορά. Τα σύννεφα ήταν τόσο πυκνά και ο αέρας τόσο δυνατός, που θα έπρεπε να είχαμε πολλή τρέλα πάνω μας για να το ρισκάρουμε. Το βουνό πρέπει να το σέβεσαι, γιατί στην αναμέτρηση μαζί του ρισκάρεις τη ζωή σου. Δεν μας πείραξε όμως τόσο , γιατί στον Μύτικα έχουμε ξανανέβει. Μας αποζημίωσε αντ ' αυτού η ανάβαση στην δεύτερη ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, το Σκολειό, που βρίσκεται σε υψόμετρο 2.912μ.

Οι ομορφιές και το μεγαλείο της φύσης που γέμισε τα μάτια μας  δεν μπορούν να αποτυπωθούν ούτε στον καλύτερο φωτογραφικό φακό, κι  εσείς μόνο μια ιδέα αποκομίζετε.

Η επιστροφή στο καταφύγιο μετά από 3 ώρες περιπλανήσεων και χαλάρωσης στον ναό της φύσης ήταν υγιεινός περίπατος.

Άλλη μια ανάβαση έφτασε στο τέλος της. Δε λέω, χρειάζεται καλή φυσική κατάσταση, απαιτείται λίγο άγνοια φόβου, το πείσμα όμως και η πίστη είναι αυτά που μετράνε. Και ο άνθρωπος όταν θέλει, μπορεί να καταφέρει πράγματα, που φαντάζουν απίστευτα. Η δύναμη που κρύβει ο καθένας μέσα του είναι τεράστια και όταν την καταλάβει, δεν θα πιστεύει στα μάτια του.

Καλές ……κατακτήσεις και σε σας (ο καθένας όπως την εννοεί την κατάκτηση).

Μαγευτικές εικόνες στην αρχή της ανάβασης

Τα άγρια άλογα του βουνού μάλλον ενοχλήθηκαν από την παρουσία μας

Έτοιμα να φύγουν για να μην ματιαστούν

Υδατοδεξαμενή ή μπάρα στην ντόπια διάλεκτο. Τέτοιες υπάρχουν αρκετές στα βουνά για να ξεδιψάνε τα ζώα

Αααα τα παλιοσύννεφα, γιατί κατεβαίνουν;

Παλιό καλύβι στην ομίχλη. Κοιτάξτε το τοπίο που είναι φυτεμένο με πέτρες

Να και το παλιό και το νεότερο καταφύγιο Χρηστάκη

Ορεινό προσκυνητάρι 

Το εσωτερικό του καινούργιου καταφυγίου. Εδώ έρχονται το χειμώνα οι λοκατζήδες για χειμερινή διαβίωση, εξ ου και τα στρατιωτικά κρεβάτια και οι μάλλινες γκρι χακί κουβέρτες

Εξωτερικό μαγερειό

Να΄ναι καλά οι διασώστες που αφήσανε τον ασύρματο 

Το σύννεφο ανεβαίνει γοργά λες και είναι καπνός από ηφαίστειο

Το 02 σε ανεβάζει προς Άγιο Αντώνιο και Καλόγερο

Αγρια άλογα στο σεληνιακό τοπίο

Η χλωρίδα του Ολύμπου είναι μοναδική

Καζάνι που βράζει

Καθάρισε προς στιγμή ο καιρός και φάνηκε κάτι σαν κρατήρας

Τα άλογα δροσίζονται στις λίγες εναπομείνασες χιονούρες

Βρε τι μπορεί να ξεφυτρώσει μέσα από τα βράχια!!!!

Τα ......ανοιξιάτικα λουλούδια σπάνε την μονοτονία της πέτρας

Πρόχειρο καταφύγιο στην κορυφή Σκάλα 

Όλα τα χρώματα των αγριολούλουδων απαντάς στα βράχια 

Και η περίφημη Κακόσκαλα που σε οδηγεί στον Μύτικα. Εδώ για λίγο καθάρισε από τη συννεφιά και φάνηκε

Φωτογραφία του θρύλου των βουνών στη Σκάλα. Δυστυχώς μας αποχαιρέτησε πριν 2 χρόνια

Μπαααα, δε λέει να κατέβεις την Κακόσκαλα. Πάλι ντουμάνιασε ο καιρός. Οπισθοχώρηση γενναίοι μου

Ένας φιλαράκος μας κοιτάει παρακλητικά για  λίγα ψίχουλα 

Ε πέστε μου,  δεν μοιάζει με τον κρατήρα της Νισύρου;

Η κορυφή Μύτικας σε ολιγόλεπτο άνοιγμα του καιρού. Απ' οτι βλέπετε δεν έχει ανέβει  κανείς

Και σε διχρωμία έχω....

Ανεβαίνοντας στην κορυφή Σκολειό. Οι πέτρες που είναι η μία πάνω στην άλλη λέγονται κολαούζοι και είναι κάτι σαν οδοδείκτες στο βουνό

Να και η δεύτερη υψηλότερη κορυφή με το σχετικό βιβλίο εντυπώσεων και επισκεψιμότητας

Όσο οι δωδεκαθεϊστές αφήνουν αγαλματάκια, τόσο υπάρχουν και κάποιοι που τα σπάνε

Αίγαγρος βόσκει  το λιγοστό χορτάρι 

Και όμως βρισκόμαστε στον πλανήτη Γη

Μια ακόμα κόψη του βουνού με χιονούρα

Κι άλλα πανέμορφα αγριολούλουδα

Δεν έχει μόνο η Οίτη την καταβόθρα της 

Α ρε φύση τι κατασκευάζεις!!!!!

Λούτσα με νερό για να ξεδιψάνε τα άγρια ζα

Σε λίγα χρόνια η πλαγιά θα έχει γεμίσει έλατα

Και ένα άλλο όμορφο περίεργο φυτό , πιθανώς ενδημικό του Ολύμπου. 

Χαράδρες να δουν τα μάτια σου. Δεν ξέρω μόνο  αν κάνουν για αναρρίχηση

Εδώ από μια παλιότερη ανοιξιάτικη ανάβαση. Άλλη χάρη έχει ο χειμώνας

Εδώ τα είχαμε βρει σκούρα, γιατί έπιασε χιονοθύελλα

Θέλει ιδιαίτερη προσοχή το χειμερινό βουνό. Εδώ ύπουλοι... καθρέφτες παραμονεύουν να σε καταβροχθίσουν, γι αυτό ποτέ άκρη άκρη

Από παλιότερη ανάβαση,  η μεταλλική σημαία του Μύτικα. Την πάνινη την διέλυε ο καιρός

Και ο κατακτητής της υψηλότερης κορυφής της Ελλάδας, σε παλαιότερη ανάβαση

Εδώ παλεύοντας με την απεραντοσύνη των βράχων, λίγο πριν τον Μύτικα. Εγώ είμαι με το πορτοκαλί μπουφάν

Ο άνθρωπος που πάλευε με τα βράχια