ΜΑΙΝΑΛΟ - ΟΣΤΡΑΚΙΝΑ

Το Σάββατο στις 4 Γενάρη πραγματοποιήθηκε η  μεγάλη και ηρωϊκή έξοδος του Παλαιού Φαλήρου, καμία σχέση βέβαια με εκείνη του Μεσολογγίου, να εξηγούμαστε δηλαδή. Δεκαέξι εποχούμενοι νοματαίοι, όλοι φίλοι Φαληριώτες εξορμήσαμε στο χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου, στη θέση Οστρακίνα (το Μαίναλο είναι βουνό της Αρκαδίας, για όσους δεν το κατέχουν). Με μόλις 2 και κάτι ωρίτσες οδήγηση αφιχθήκαμε έμπλεοι χαράς στο χιονοδρομικό κέντρο, ιδέα βεβαίως βεβαίως που είχαν ενστερνισθεί και εκατοντάδες άλλοι συνάνθρωποί μας , καθότι ήτο η αρχή του τριήμερου των Φώτων. Ο γνωστός ελληνικός χαμός για μία θέση πάρκινγκ δίπλα και ει δυνατόν μέσα στο σαλέ, λάσπη αρκετή από το λίγο χιλιοπατημένο χιόνι, χαμός από τα πολλά παιδάκια, φασαρία, κυρίες με γόβα και καλές τουαλέτες στα χιόνια, τα αστικοποιημένα σκυλάκια να γαβγίζουν κι αυτά χαρούμενα που βγήκαν στη φύση και όλα τα ευτράπελα της νεοελληνικής πραγματικότητας παρελάσαν μπροστά στα μάτια μας. 
Αφού τα γυναικόπαιδα αρματωθήκανε τις χιονοδρομικές τους αρματωσιές, με ένα fit φίλο πήραμε την ανηφόρα (και των οματιών μας) με κατεύθυνση το καταφύγιο και την κορυφή Οστρακίνα. Όσο ανεβαίναμε, τόσο το χιόνι γινόταν πιο απαλό, παχύ  και απάτητο, ενώ ο αέρας φυσούσε όλο και πιο δροσερός. Κάτι προσκοπάκια κατηφορίζανε από την κορυφή, τα χορτάρια στέκαν ακίνητα και  ξυλιασμένα από το κρύο και ξάφνου από κει ψηλά άνοιξε μπροστά μας ένα υπέροχο θέαμα με κοιλάδες, λίμνες, χωριουδάκια και τα πασπαλισμένα γύρω βουνά του Ολίγυρτου, του Ερύμανθου και του Λύκαιου.  
Η κατάληξη σε ταβέρνα, είναι βέβαια το όνειρο κάθε εκδρομέα, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε. Αφού απορρίφθηκε η ιδέα για ταβερνιασμό στα συνήθως ύποπτα και πολύβουα γειτνιάζοντα χωριά, ο κλήρος έπεσε στον Τσιώλη στην Κάψια, πλην όμως φευ και εκεί εγένετο ο κακός χαμός. Τέτοια πείνα και τέτοιο κατοχικό σύνδρομο εν έτει  2020 και μεσούσης τάχα μου κρίσης, χρήζει σίγουρα ψυχιατρικής εξέτασης. Αλλά στην Ελλάδα είμαστε, όλα είναι πιθανά. Πάντως η αλήθεια είναι οτι φάγαμε καλά και σχετικά οικονομικά, οπότε η βόλτα μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη. 

Αυτό είναι το χιονοδρομικό κέντρο του Μαίναλου. Από τα πιο μικρά και τα πιο ήσυχα

Αυτό βέβαια δεν αποτρέπει τον κόσμο να το πλημμυρίζει

Εις μνήμην κάποιων αδικοχαμένων από χιονοστιβάδα

Η πινακίδα που παραπέμπει στο ορειβατικό καταφύγιο του Μαινάλου

Τα σκαλοπάτια για το καταφύγιο έχουν χαθεί κάτω από το χιόνι

Το διεθνές μονοπάτι Ε4 σε οδηγεί από το καταφύγιο είτε στο Λεβίδι είτε στην κορυφή Οστρακίνα

Στο καταφύγιο μπορεί κάποιος να διανυκτερεύσει με 13€/άτομο. Υπάρχει πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα

Ακολουθώντας το κίτρινο σημάδι πας κορυφή, το κόκκινο στο Λεβίδι

Με τόσα σημάδια πάνω στα κέδρα, δεν πρόκειται να χαθείς

Το καταφύγιο από ψηλά

Το απάτητο χιόνι είναι ονειρεμένο

Κοντά στην κορυφή, φάνηκε και το φεγγάρι

Το χιόνι αγκαλιάζει προστατευτικά το θαμνάκι

Εναλλαγή φωτός - σκιάς

Κοκκαλιασμένη κορυφή με απρόσκοπτη θέα ολούθε

Όπου βλέπει το μάτι

Απίστευτη γεωμορφολογία. Λιμνούλα, ανάμεσα στα χαμηλότερα βουνά, κάποια χωριά και χιονισμένες κορυφές