ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΗΣ

 

Φεβρουάριος με καλοκαιριάτικο καιρό λόγω παρατεταμένων αλκυονίδων ημερών.  Έτσι είναι η Ελλάδα μας. Άλλο που δεν ήθελα κι εγώ, είπα να κάνω μία κοντινή  βόλτα. Το Πόρτο Γερμενό της Δυτικής Αττικής, το τονίζω για το νόμιμον της εξόρμησης, έσκασε σαν ειδυλλιακή πρόταση. Όντας κοντά στην Αθήνα, αποτελεί εύκολο και όμορφο προορισμό, όλες τις εποχές του χρόνου. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι το έχουμε επισκεφθεί κάποια στιγμή της ζωής μας , είτε για μπάνιο , είτε για φρέσκο ψάρι, είτε απλά για βόλτα. Τα βαθιά κρύα νερά του  κόλπου των Αλκυωνιδών που το βρέχουν , με τα γνωστά ομώνυμα νησάκια , έγιναν ευρύτερα γνωστά από το μεγάλο σεισμό του 1979, που ταρακούνησε για τα καλά και την Αθήνα.

Η επίσκεψή μας αυτή τη φορά ήταν όμως διαφορετική. Αφού απολαύσαμε την εκπληκτική  θέα της περιοχής από ψηλά, κατηφορίσαμε προς το Πόρτο Γερμενό, αλλά δεν στρίψαμε δεξιά προς τις φευ, κλειστές τώρα ταβέρνες , αλλά  αριστερά προς  τον Άγιο Νικόλαο. Λίγο μετά ξεκινάει δύσκολος χωματόδρομος που διασχίζει τις πολυσχιδείς ακτές με τα πεύκα  να γλείφουν τη θάλασσα. Όμορφα, απάνεμα, prive κολπάκια με ονομασίες όπως Μικρή και Μεγάλη Σκάλα, Καμίνια κ.α. ξεπετάγονται συνέχεια μπροστά μας και μας προ(σ)καλούν για βουτιά, αν και τα νερά είναι αρκετά κρύα αυτή την εποχή. Στα βράχια αυτά ζουν από τον Οκτώβριο έως τον Απρίλιο  τα πολύχρωμα θαλασσοπούλια αλκυόνες. Ο μύθος λέει ότι η Αλκυόνη ήταν μία όμορφη κοπέλα, η οποία ήταν παντρεμένη με κάποιον Κύηκα και ήταν πολύ αγαπημένοι. Κάποια στιγμή ο Κύηκας βγήκε για ψάρεμα, αλλά η βάρκα του βούλιαξε και πνίγηκε. Στην απελπισία της η Αλκυόνη πέφτει από τα βράχια και σκοτώνεται. Ο Δίας τους λυπήθηκε και τους μεταμόρφωσε στα πουλιά αλκυόνες και φρόντισε κάθε 15 Γενάρη που γεννάνε τα αυγά τους, να έχει καλό καιρό (αλκυονίδες ημέρες).

Περπατώντας με δυτική κατεύθυνση , πάντα  δίπλα στη θάλασσα και αφού προσπεράσαμε  παλιά ασβεσταριά και καμίνια κάρβουνου, φθάσαμε στη άκρη του βουνού που ακούει στο όνομα Μακρυνόρος και  στο  γραφικό, σαν κυκλαδίτικο, εκκλησάκι του Αγίου Κυπριανού. Τα πεύκα, οι κέδροι, τα σκίνα, τα πουρνάρια, οι άπειρες κρεμμύδες και  τα θυμάρια έδεναν μαγευτικά τις μυρουδιές τους με τον ήχο της θάλασσας και τα παιχνιδίσματα  του ήλιου στο απέναντι βουνό του Κιθαιρώνα, δημιουργώντας ένα μοναδικό φυσικό σκηνικό, που εύφραινε το μάτι, την καρδιά και την ψυχή. 

Το Πόρτο Γερμενό από ψηλά, ανάμεσα στον Κιθαιρώνα και το Μακρυνόρος

Φεβρουάριος και η  θάλασσα ήρεμη σαν λίμνη, σε προδιέθετε για βουτιά

Το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου

Ο ορισμός της ερημιάς και της ησυχίας

Prive κολπάκι, πηγαίνοντας προς το Μακρυνόρος. Απέναντι ο Κιθαιρώνας

Καδραρισμένο πράσινο σε μπλε φόντο

...και άλλο απίθανο κολπάκι στο διάβα μας. Ε, ρε ιδέες που δίνω

Για να φθάσεις εδώ, θέλει γερά πόδια ή βάρκα. Εγώ διέθετα τα πρώτα

Καλό το βουνό, πλανεύτρα όμως η θάλασσα. Στο Πόρτο Γερμενό συνδυάζονται και τα δύο

Οχι πέστε μου, είναι χειμωνιάτικο αυτό το σκηνικό; Και είναι και Αττική

Το πανέμορφο εκκλησάκι - βιγλάτορας του Αγίου Κυπριανού, στην άκρη του βουνού Μακρυνόρος

Παιχνιδίσματα του ήλιου

Πόρτο Γερμενό με τον Κιθαιρώνα από πάνω του να λάμπει τα χρώματα του σούρουπου

Περπατήσαμε ως την απόληξη του Μακρυνόρους, αριστερά του κόλπου

Ντεκόρ που θυμίζει καλοκαίρι, μόνο που δεν μπορούσες να καθίσεις

Απομεινάρια από τα τείχη των αρχαίων Αιγόσθενων, που έφταναν μέχρι τη θάλασσα

Το αρχαίο φρούριο έχει μερικώς αναστηλωθεί και δικαιούται  μία επίσκεψή μας

Καληνύχτα Πόρτο Γερμενό. Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία...