ΑΛΙΑΡΤΟΣ-ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ-ΑΡΒΑΝΙΤΣΑ-Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΛΟΥΚΑ

«Κυριακή, γιορτή και σχόλη νάταν η ζωή μας όλη».

Κυριακή 18 Νοεμβρίου του σωτηρίου έτους 2018, βοηθούντος εν μέρει και του καιρού,  ο γράφων διοργάνωσε για τις οικογένειες φίλων γειτόνων μετά των τέκνων τους , μια κοντινή περιοδεία με αυτοκίνητα σε κάποια από τα  αξιοθέατα του νομού Βοιωτίας. Με αφετηρία το Π. Φάληρο,  πομπή από 3 αυτοκίνητα ξεκίνησε για τον γειτονικό νομό, ο οποίος έχει πολλά να προσφέρει σε  επίδοξους ταξιδευτές, εποχούμενους, ποδηλατούντες, ορειβατούντες, θρησκευάμενους, καλοφαγάδες, φυσιολάτρες κλπ.

Πρώτη στάση του μίνι  οδοιπορικού στην Αλίαρτο. Λίγο πριν την είσοδό μας στην παρακωπαϊδια κωμόπολη, σηκώνοντας το βλέμμα μας αριστερά ατενίζουμε τον μεσαιωνικό πύργο- παρατηρητήριο που έχτισαν τον 14^ο αιώνα οι Καταλανοί, κατ’ άλλους  οι  Φράγκοι κατακτητές της περιοχής. Αξιόλογο,  καλοδιατηρημένο, ιστορικό,  οχυρωματικό μνημείο, αφημένο κι αυτό δυστυχώς  στην τύχη του, χωρίς καμία συντήρηση και προβολή, σήμερα αποτελεί κατοικία  των κορακιών της περιοχής.

Επόμενη στάση στον κοντινό καταρράκτη της Πέτρας, που λόγω ανομβρίας δεν ήταν ακριβώς καταρράκτης, το τοπίο όμως που τον περιέβαλλε ήταν εντυπωσιακά ντυμένο στα χρώματα του φθινοπώρου.

Σειρά είχε ο χώρος δασικής αναψυχής της Αρβανίτσας, που  σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή που τον αντικρίζεις. Πρόκειται για ένα καταπράσινο οροπέδιο στις υπώρειες του όρους Ελικώνα, με τεράστια έλατα, πολύ γρασίδι, παιδική χαρά και μία καλαίσθητη καφετέρια – ταβέρνα, άψογα ενσωματωμένη στο περιβάλλον.  Η δροσερή  περιπλάνηση στο δάσος θεωρείται  must που σε αποζημιώνει αυτή την εποχή με την πληθώρα των μανιταριών που συναντάς σε κάθε σου βήμα (όπως και των σκουπιδιών να προσθέσω, καθότι το παραμυθένιο αυτό μέρος έχει την τύχη – ατυχία να προσεγγίζεται με  αυτοκίνητο).  Ο κόσμος πολύς και ιδίως  το τιτίβισμα των παιδιών έδινε μια πιο χαρούμενη νότα στο όλο φαντασμαγορικό σκηνικό. Τι Ελβετία και κουραφέξαλα……

Η περιοδεία έκλεισε με προσκύνημα στην εντυπωσιακή Ι.Μ. του Οσίου Λουκά.  Χτισμένη σε υπέροχη τοποθεσία, με δομικό υλικό «δανεισμένο» από το αρχαίο Στείρι, αποτελεί μαζί με τη Μονή Δαφνίου και τη Νέα Μονή Χίου τα παλαιότερα και τελειότερα δείγματα μεταβυζαντινής μοναστηριακής αρχιτεκτονικής.

Και μιας και δεν καταφέραμε να γευματίσουμε στην πολύβουη Αρβανίτσα, όπου απλά γινόταν το έλα να δεις,  το εστιατόριο – ταβέρνα «Εκάτη»  στο γειτονικό Δίστομο φρόντισε να μας αποζημιώσει με την ποικιλία των εδεσμάτων του.  
 

Αλίαρτος. Φυσικό σπήλαιο και πίσω του ο μεσαιωνικός πύργος

Ερείπια, κοράκια και εγκατάλειψη

Κατηφορίζοντας στον καταρράκτη της Πέτρας

Ισχνός ο καταρράκτης λόγω ανομβρίας

Χρώματα φθινοπώρου με τα ετοιμοθάνατα φύλλα των πλάτανων

Το μεγαλοπρεπές οροπέδιο της Αρβανίτσας στους πρόποδες του Ελικώνα

Λίγο πριν τη βροχή ο κόσμος συνεχίζει να απολαμβάνει

Το καφεστιατόριο του οροπεδίου

Ύμνος στο Θεό Φύση

Το κομμένο γέρικο έλατο, η νέα ζωή και το δειλό μανιτάρι

Αχτίδα φωτός στο πυκνό δάσος

Το μεγαλείο του οροπέδιου της Αρβανίτσας. Χαρά Θεού για μικρούς και μεγάλους

Από τη συγκομιδή μας

Το σαπισμένο έλατο κρύβει στα σπλάχνα του βρώσιμους θησαυρούς 

Η μνημειακή Ι.Μ. του Οσίου Λουκά, πλήρως ανακαινισμένη

Εμφανής η χρήση αρχαίου δομικού υλικού

Και λίγα λόγια για τη Μονή