ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΙΙΚΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ - ΛΙΒΑΔΙΑ ΓΚΡΟΠΑΣ - ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ ΠΑΛΑΙΟΚΑΡΥΑΣ
Στουρναραίικα Τρικάλων. Ένα ορεινό χωριό του νομού Τρικάλων Θεσσαλίας, που χωρίς να έχει κάτι το ιδιαίτερο για να μαγνητίσει τον μέσο τουρίστα, παρόλα αυτά η φύση που το περιστοιχίζει αποτελεί από μόνη της μαγνήτη για τους ορειβάτες και τους λάτρεις της φύσης. Και η φύση έχει χαριστεί απλόχερα σε τούτο το μέρος. Το ονομαστό φαράγγι και τα λιβάδια της Γκρόπας, καθώς και οι γύρω βουνοκορφές, από μόνες τους σε προϊδεάζουν να τις κατακτήσεις . Αυγό, Λουπάτα, Μαρόσα, Κόζιακας, Καραβούλα, Καράβα, Καρατζούνι, Ξηροβούνι, Τσούκες , Χατζή είναι ονόματα βουνών και κορυφών που πολιορκούν τα ταπεινά χωριά του νότιου τμήματος του νομού Τρικάλων, από την Πύλη ίσαμε τη Μεσοχώρα. Δε λέω, αξίζουν πολλά λεφτά η κοσμοπολίτικη Ελάτη και το Περτούλι, αλλά και τα μέρη που περπάτησα ήταν εξίσου αξιόλογα και δειλά δειλά αναπτυσσόμενα.
Με ορμητήριο τον οικισμό Ψάρρος και το ξενοδοχείο Πανόραμα, 7 περίπου χλμ. μετά τα Στουρναραίικα, περπατήσαμε σε χιονισμένα μονοπάτια, και όχι δεν ανταμώσαμε λιβάδια, αλλά ούτε τις προγραμματισμένες κορυφές μπορέσαμε να πατήσουμε, μιας και ο καλός Θεούλης είχε ρίξει τόνους χιόνι στην περιοχή και είχε θάψει τα πάντα στο απόλυτο λευκό. Είδαμε όμως για τα καλά άσπρες μέρες, παράπονο δεν το' χουμε. Και τις ταβέρνες με τις τοπικές σπεσιαλιτέ τιμήσαμε (με πιο αξιόλογη την οικογενειακή με την ονομασία 5 Φ), και στην εκκλησιά της Αγίας Παρασκευής ανάψαμε το κεράκι μας και το ταβλάκι μας το παίξαμε και ούλα τα κάμαμε και περάσαμε φίνα.
Αυτά, για να μάθουν οι κοσμοπολίτες ότι και στα πλέον ταπεινά χωριουδάκια περνάς υπέροχα και κυρίως μνημονιακά (φθηνά) και ήσυχα.
Με ορμητήριο τον οικισμό Ψάρρος και το ξενοδοχείο Πανόραμα, 7 περίπου χλμ. μετά τα Στουρναραίικα, περπατήσαμε σε χιονισμένα μονοπάτια, και όχι δεν ανταμώσαμε λιβάδια, αλλά ούτε τις προγραμματισμένες κορυφές μπορέσαμε να πατήσουμε, μιας και ο καλός Θεούλης είχε ρίξει τόνους χιόνι στην περιοχή και είχε θάψει τα πάντα στο απόλυτο λευκό. Είδαμε όμως για τα καλά άσπρες μέρες, παράπονο δεν το' χουμε. Και τις ταβέρνες με τις τοπικές σπεσιαλιτέ τιμήσαμε (με πιο αξιόλογη την οικογενειακή με την ονομασία 5 Φ), και στην εκκλησιά της Αγίας Παρασκευής ανάψαμε το κεράκι μας και το ταβλάκι μας το παίξαμε και ούλα τα κάμαμε και περάσαμε φίνα.
Αυτά, για να μάθουν οι κοσμοπολίτες ότι και στα πλέον ταπεινά χωριουδάκια περνάς υπέροχα και κυρίως μνημονιακά (φθηνά) και ήσυχα.
Ο οικισμός του Ψάρρου |
Πρόκληση για κούνια (που σε κούναγε) |
Το ξενοδοχείο που μας φιλοξένησε |
Η πινακίδα για την περίφημη σήραγγα της Γκρόπας, που έδωσε λύση στην χειμερινή οδήγηση |
Η αρχή του τούνελ των 1.500 μ. |
Αριστερά από το τούνελ |
Οι πατημασιές των συνοδοιπόρων στο απάτητο χιόνι |
Ευτυχώς που το πολύ χιόνι έχει λιώσει |
Ένα εκχιονιστικό βρε παιδιά, να ξεθάψουμε το εκχιονιστικό |
Από το παράθυρο του δωματίου μας |
Άναψαν και τα φώτα |
Περπατώ, περπατώ εις το δάσος |
Να και ο οπλαρχηγός που έδωσε το όνομά του στο χωριό. Δεν γνωρίζω αν ήταν καλός μαθητής |
Και η Αγία Παρασκευή |
Θέα προς τις κοκκαλωμένες κορυφές |
Ε, να μην επισκεφτούμε και τον μοναδικό διπλό καταρράκτη της Παλαιοκαρυάς |
Απλά πανέμορφος |
Εδώ είναι να 'ρθεις το καλοκαίρι |
Τζακούζι για όποιου αντέχει η καμπούρα |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου