ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΙΑ ΣΕΡΒΙΩΝ - ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ ΣΚΕΠΑΣΜΕΝΟΣ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

Πάει κι αυτό το τριήμερο, το φάγαμε, το φχαριστηθήκαμε και γυρίσαμε χθες βράδυ στο κλεινόν άστυ μαζί με τη μισή Αθήνα, που είδε τον καλό καιρό και όπου φύγει φύγει. Φαίνεται τελικά οτι έχει έρθει η ανάπτυξη, αλλιώς δεν δικαιολογείται τέτοια ομαδική έξοδος..... Τέλος πάντων, επιστρέψαμε με το καλό, φέραμε και τις προμήθειες μας από το χωριό και από δώ παν κι οι άλλοι.
Στο ανέβα στα μέρη της Ελασσόνας, άφησα την άχρωμη και μονότονη εθνική οδό και κατευθύνθηκα προς το Δομοκό. Λίγο πριν τη μαρτυρική πόλη,  εγένετο παράκαμψη αριστερά προς Ομβριακή,  με απώτερο σκοπό να γνωρίσω από κοντά το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων, που μόνο καλά λόγια είχα ακούσει γι αυτό. Και δικαιώθηκα. Πολύ παλιό μοναστήρι, του 11ου αιώνα, από αυτά που χαίρεσαι να επισκέπτεσαι, ανακαινισμένο, με όμορφους κήπους και πολύ περιποιημένο,  χάρη στις άοκνες προσπάθειες της μοναχής Μακαρίας, που κυριολεκτικά παλεύει να το αναστήσει μοναχή της (τι μοναχή θα ήταν αν είχε και παρέα!!!). Λίγο παραπάνω, σε κορυφή λόφου, το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία (ποιου άλλου άλλωστε) με απίστευτη θέα στον κάμπο και το χωριό της Ομβριακής. Νομίζω οτι αξίζει μία παράκαμψή μας (απ' οτι θα έχετε ψυχανεμιστεί,  εγώ ζω περισσότερο για το ταξίδι και όχι τόσο για τον προορισμό).
Βέβαια η άφιξη στο χωριό δεν με βρήκε και τις 3 ημέρες παραμονής ξάπλα σε μια καρέκλα να λιάζομαι στην πλατεία κάτω από τα πλατάνια με καφέ, μεζέδια και τσίπουρα, ως είθισται από τους περισσότερους. Εμένα με περίμενε η βυζαντινή καστροπολιτεία των Σερβίων Κοζάνης, ο επονομαζόμενος και Μυστράς της Μακεδονίας. Αυτή η πολιτεία στέκει εκεί αγέρωχη, φυλάσοντας τα περάσματα του Αλιάκμονα από την Μακεδονία προς τη Θεσσαλία  από τα χρόνια του Ιουστινιανού.  Ο γύρος του εντυπωσιακού φαραγγιού και των ερειπίων της είναι πάνω από 3 χιλιόμετρα, αλλά βγαίνει άνετα. Στο τέρμα της κυκλικής διαδρομής υπάρχει, ευτυχώς, τι άλλο, καλή οικογενειακή ταβέρνα για ανάνηψη.
Ετέρα βόλτα, που πραγματοποιήθηκε κατά την παραμονή εκεί στα βόρεια, έχει να κάνει με το πλούσιο ροδακινοχώρι του Βελβεντού και το εντυπωσιακό μονοπάτι που οδηγεί στον καταρράκτη Σκεπασμένο. Το μέρος δεν έχει καμία σχέση με ότι είχα γνωρίσει πολλά χρόνια πριν. Η ανθρώπινη παρέμβαση έχει κάνει θαύματα και το έχει μετατρέψει σε ένα από τα καλύτερα μονοπάτια της Ελλάδας, με τρεχούμενα νερά σε όλη τη διαδρομή, παγκάκια για ξεκούραση, χώρους αναψυχής και ψησίματος, εξώστες θέας και κιόσκια. Αυτό κι αν αξίζει επίσκεψη.
Παράλειψα να αναφέρω και μία άλλη ανακάλυψή μου, τη λίμνη ή βρύση (όπως τη λεν οι ντόπιοι) του Τυρνάβου. Μία πολύ καλή προσπάθεια δημιουργίας ενός υδάτινου χώρου αναψυχής στο τσιπουροχώρι του Τυρνάβου, που όμως δεν άντεξε τα παρατεταμένα χρόνια της κρίσης και έχει παρακμάσει. Όμως τα παλιά μεγαλεία φωνάζουν ακόμα και περιμένουν υπομονετικά την ανάκαμψη.
Νομίζω οτι σας κούρασα, γιατί τα μέρη που επισκέφθηκα ήταν πολύ αξιόλογα και με ενθουσίασαν, αλλά μέχρις εδώ. Σας παραδίδω στον φωτογραφικό μου φακό. 

Η πηγή του Αχιλλέα. Λίγο νερό, πολλά σκουπίδια, κανένας κάδος.

Ι.Μ. Αγίων Αναργύρων  Ομβριακής. Μερακλίδικοι κήποι και στο βάθος ο ναός και το πέτρινο καμπαναριό

Πολύ περιποιημένα τα κελιά

Τι κοιτάτε ρε κατσίκες;

Το χωριό της Ομβριακής και ο κάμπος από τον Προφήτη Ηλία

....και ο Προφήτης Ηλίας

Σε πλατεία των Φαρσάλων, Αχιλλέας και Θέτις

Το μικρό δέντρο στο λιβάδι

Η υποδοχή από τσούρμο κραυγαζουσών χηνών, στη λίμνη του Τυρνάβου 

Οι πάπιες ήταν κυρίες

Πέστροφες, κάτοικοι κι αυτοί της λίμνης

Ο Ποσειδώνας διαφεντεύει τη λίμνη

Όμορφο στιγμιότυπο της τεχνητής λίμνης με πλακόστρωτους διαδρόμους και γεφυράκια

Τα κουνελάκια είναι η ατραξιόν του χώρου αναψυχής

Ε, ρε τι μου θυμίζει αυτός ο Αχιλλέας Τζάρτζανος; Χάρι σ' αυτόν είχα μάθει γραμματική

Παλιό αρχοντικό του Τυρνάβου

Το κυκλικό καμπαναριό στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου στο Πύθιο. Ίσως το μοναδικό σωζόμενο κυκλικό  καμπαναριό στην  Ελλάδα.

Είχαμε και γεννητούρια στο χωριό. Εδώ, μοσχαράκι 2 εβδομάδων.

Παλιό τσελιγκόσπιτο, παραδομένο στη μανία του χρόνου

Παναγία Πυθίου, με εξωτερικές αγιογραφίες. Χτισμένη με αρχαίο οικοδομικό υλικό.

Βυζαντινή Καστροπολιτεία Σερβίων. Από δω ξεκινάει η περιήγησή μας.

Σκαλισμένο εικονοστάσι σε βράχο.

Περιποιημένο και ευκολοδιάβατο το φαράγγι που προστατεύει την Καστροπολιτεία

Μυτίκι, προεξοχή βράχου, φαγωμένη από τα στοιχεία της φύσης

Ναός ή παλάτι, δεν κατάλαβα καλά

Άποψη του εσωτερικού

Ισχυρά τείχη προστάτευαν την Καστροπολιτεία 

Το πλακόστρωτο που ανηφορίζει στον κεντρικό πύργο, με θέα τη λίμνη του Αλιάκμονα

Στην κορυφή του λόφου, δεσπόζει μισογκρεμισμένος πύργος

Η θέα προς την Υψηλή Γέφυρα των Σερβίων είναι απίστευτη

Η φθινοπωρινή υγρασία έδωσε και τα πρώτα μανιτάρια

Το καθολικό της μονής των Αγίων Θεοδώρων

Ε ρε τι βγάζει η καινούρια φωτογραφική μηχανή!!!

Το καμπαναριό της Αγίας Τριάδας, στεφανωμένο από πλατάνια,  στην είσοδο του φαραγγιού Λάφιστα,στον Βελβεντό

Για να μαθαίνουμε και λίγο βοτανολογία

Χιλιόμετρα πλακόστρωτου διαδρόμου, με ισχυρά κάγκελα αριστερά και ρυάκι τρεχούμενου νερού στα δεξιά

Μαγευτικά τα χρώματα του φθινοπώρου

Προχωράμε και τελειωμό δεν έχει το μονοπάτι. Πάντως δεν έχει ανηφοριές , κατηφοριές για να κουράσει

Καλαίσθητη ενημέρωση για το φαράγγι του Βελβεντού

Κατεβαίνοντας στον καταρράκτη

Υπάρχουν 3 χώροι αναψυχής

Μικρά καταρρακτάκια και βάθρες για μπάνιο

Λιμνούλα, όπου λουζόντουσαν οι Πιερίδες Μούσες

Λιγοστό το νερό αυτή την εποχή, αλλά το μάτι δεν χορταίνει να θαυμάζει

Τα πλατανόφυλλα έγειραν και πέφτουν 

Και ο μεγάλος καταρράκτης. Μεγαλειώδες θέαμα που ξεκουράζει

Η Υψηλή Γέφυρα των Σερβίων, από τις μεγαλύτερες της Ελλάδας, με μήκος 1.372 μ.