ΟΣΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ - ΜΟΝΗ ΚΛΕΙΣΤΩΝ - ΦΡΟΥΡΙΟ ΑΙΓΟΣΘΕΝΩΝ
Και να που φτάσαμε μετά τα μισά Νοέμβρη και το φθινόπωρο καλά κρατεί ακόμα. Ήπιες θερμοκρασίες την ημέρα, αισθητή δροσούλα, υγρασία καλύτερα, νωρίς το πρωί και όταν πέσει ο ήλιος . Α, και λίγες βροχούλες για γαρνιτούρα, τουλάχιστον εδώ στας Αθήνας.
Κι αν δεν μπορείς να πας μακριά, και κοντά άμα θέλεις και γνωρίζεις, βρίσκεις διεξόδους.
Η παλιά εθνική οδός Αθήνας - Θήβας ενδείκνυται για σύντομες και ενδιαφέρουσες περιαστικές εξορμήσεις (αν εξαιρέσεις τα έργα διαπλάτυνσης, που σου δυσκολεύουν λίγο τη ζωή).
Πρώτη και καλύτερη η Οινόη με τα ερείπια του παλιού μεσαιωνικού της πύργου.
Λίγο ζερβά και προς το όρος Πάστρα, βρίσκουμε το χιλιόχρονο μοναστήρι του Οσίου Μελετίου. Πρόκειται για παλιό βυζαντινό κτίσμα, που έχει χρησιμοποιήσει κι αυτό δομικά υλικά από την προηγούμενη ειδωλολατρική θρησκεία. Το αποτέλεσμα όμως είναι αξιόλογο, οι δε μοναχές του το προσέχουν και το περιποιούνται σαν τα μάτια τους (το οτι είναι γυναικείο ένα μοναστήρι, το καταλαβαίνεις αμέσως από τα πολλά και όμορφα λουλούδια).
Λίγο δώθε βρίσκεται το νεώτερο μοναστήρι των Αγίων Νηπίων, με το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου.
Βγαίνοντας πάλι στην Π.Ε.Ο. της Θήβας (Παλιά Εθνική Οδό, για όσους κάνανε πονηρές σκέψεις), σε μια απότομη στροφή δεξιά ανηφορίζεις για το Φρούριο των Ελευθερών, που έλεγχε κάποτε τα περάσματα από τη Θήβα προς την Αθήνα (έργο που αργότερα επιτέλεσε το Φρούριο της Φυλής).
Ανεβαίνοντας λίγο ακόμα και στρίβοντας αριστερά, κατευθυνθήκαμε προς το Πόρτο Γερμενό και το άλλο μεγαλοπρεπές Φρούριο των Αιγόσθενων, όπου μετά την εξερεύνηση του αρχαιολογικού χώρου, πλατσουρίσαμε και στα γαλήνια νερά του κόλπου.
Γυρίζοντας μέσα από το βουνό και διαμέσου των Σκούρτων , όπου σε πιάνει λίγο η ψυχή σου από την ερημιά, αφιχθήκαμε περί το σούρουπο και την ώρα του εσπερινού, στο μοναστήρι της Παναγίας, γνωστότερο ως Κλειστών. Μετά το πέρας του εσπερινού ακολουθεί στο αρχονταρίκι ομιλία μετά κερασμάτων.
Μεγάλη κυκλωτική κίνηση στα βόρεια όρια της Αττικής και στα νότια της Βοιωτίας, όπου εκτός από αξιοθέατα, μαζέψαμε μανιτάρια και άγρια χόρτα για τον επιούσιον, αποδεικνύοντας περίτρανα οτι υπάρχουν ακόμα άντρες τροφοσυλλέκτες.
Κι αν δεν μπορείς να πας μακριά, και κοντά άμα θέλεις και γνωρίζεις, βρίσκεις διεξόδους.
Η παλιά εθνική οδός Αθήνας - Θήβας ενδείκνυται για σύντομες και ενδιαφέρουσες περιαστικές εξορμήσεις (αν εξαιρέσεις τα έργα διαπλάτυνσης, που σου δυσκολεύουν λίγο τη ζωή).
Πρώτη και καλύτερη η Οινόη με τα ερείπια του παλιού μεσαιωνικού της πύργου.
Λίγο ζερβά και προς το όρος Πάστρα, βρίσκουμε το χιλιόχρονο μοναστήρι του Οσίου Μελετίου. Πρόκειται για παλιό βυζαντινό κτίσμα, που έχει χρησιμοποιήσει κι αυτό δομικά υλικά από την προηγούμενη ειδωλολατρική θρησκεία. Το αποτέλεσμα όμως είναι αξιόλογο, οι δε μοναχές του το προσέχουν και το περιποιούνται σαν τα μάτια τους (το οτι είναι γυναικείο ένα μοναστήρι, το καταλαβαίνεις αμέσως από τα πολλά και όμορφα λουλούδια).
Λίγο δώθε βρίσκεται το νεώτερο μοναστήρι των Αγίων Νηπίων, με το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου.
Βγαίνοντας πάλι στην Π.Ε.Ο. της Θήβας (Παλιά Εθνική Οδό, για όσους κάνανε πονηρές σκέψεις), σε μια απότομη στροφή δεξιά ανηφορίζεις για το Φρούριο των Ελευθερών, που έλεγχε κάποτε τα περάσματα από τη Θήβα προς την Αθήνα (έργο που αργότερα επιτέλεσε το Φρούριο της Φυλής).
Ανεβαίνοντας λίγο ακόμα και στρίβοντας αριστερά, κατευθυνθήκαμε προς το Πόρτο Γερμενό και το άλλο μεγαλοπρεπές Φρούριο των Αιγόσθενων, όπου μετά την εξερεύνηση του αρχαιολογικού χώρου, πλατσουρίσαμε και στα γαλήνια νερά του κόλπου.
Γυρίζοντας μέσα από το βουνό και διαμέσου των Σκούρτων , όπου σε πιάνει λίγο η ψυχή σου από την ερημιά, αφιχθήκαμε περί το σούρουπο και την ώρα του εσπερινού, στο μοναστήρι της Παναγίας, γνωστότερο ως Κλειστών. Μετά το πέρας του εσπερινού ακολουθεί στο αρχονταρίκι ομιλία μετά κερασμάτων.
Μεγάλη κυκλωτική κίνηση στα βόρεια όρια της Αττικής και στα νότια της Βοιωτίας, όπου εκτός από αξιοθέατα, μαζέψαμε μανιτάρια και άγρια χόρτα για τον επιούσιον, αποδεικνύοντας περίτρανα οτι υπάρχουν ακόμα άντρες τροφοσυλλέκτες.
Η πρώτη στάση έγινε στο Πύργο της Οινόης. Εδώ περίληψη της ιστορίας του. In English too. |
Ότι έχει απομείνει από τον Πύργο |
Το σχετικά νεότευκτο μοναστήρι των Αγίων Νηπίων |
Μου έκανε εντύπωση ο τρούλος του παρεκκλησίου του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου |
Να και το καθολικό του Οσίου (κατ' άλλους Αγίου) Μελετίου |
Ο τάφος του Αγίου |
Ο βυζαντινού ρυθμού ναός με τον οχυρωματικό πύργο |
Είπαμε είναι γυναικείο μοναστήρι, οπότε είναι πνιγμένο στα λουλούδια |
.......και ένα άγριο λουλούδι. Λέτε να είναι σαρκοφάγο; |
Το λοφάκι με το καθιστικό και την απίστευτη θέα, απέναντι από το μοναστήρι του Οσίου Μελετίου |
Ο σκούρος σταυρός στο λοφάκι κάνει ωραία αντίθεση με τον απαστράπτοντα ήλιο |
Το πάρκο με τις λεύκες είναι ιδανικό για πικ νικ |
Το μεγαλοπρεπέστατο Φρούριο των Ελευθερών. Και όμως είναι δίπλα μας, λίγο πάνω από την Φυλή. |
Η πασίγνωστη μονή Κλειστών, αφιερωμένη στην Παναγία |
Τα τάματα απέναντι από τη μονή. Στο βάθος χάσκει το φαράγγι της Γκούρας |
Να και το πανέμορφο Πόρτο Γερμενό. Ήρεμο και γαλήνιο αυτή την περίοδο. |
Το φρούριο των Αιγόσθενων. Αριστερά ο ένας πύργος έχει ανακατασκευαστεί. Το φρούριο είχε υποστεί μεγάλες ζημιές στον σεισμό των Αλκυωνίδων το 1981 |
Το μεταγενέστερο εκκλησάκι της Παναγίας, κατασκευασμένο μέσα και από δομικό υλικό του φρουρίου |
Λεπτομέρεια από τον ερειπιώνα του φρουρίου |
Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, εντός των μακρών τειχών, που έφθαναν μέχρι τη θάλασσα. |
Ανεβαίνοντας στον πύργο. Έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. |
Ατενίζοντας το Πόρτο Γερμενό από το δυτικό παράθυρο του πύργου |
Θέα από άλλο παράθυρο του πύργου |
...στον τέταρτο όροφο του πύργου από την καινούργια σιδερένια σκάλα |
Νοέμβρης είναι, βροχές έχουν πέσει, να μην έχουν βγει και τα μανιτάρια; |
Ωραίο φυσικό χαλί |
Μανιτάρια σαν κουνουπίδια, ιδανικά για ριζότο |
Ε, να μην μάσουμε και μία τσάντα χόρτα |
Η συλλογή μας από βρώσιμα μανιτάρια. Το πόσο βρώσιμα είναι θα το μάθω μόλις τα φάω. Ή θα τα φάω ή θα με φάνε |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου