ΜΑΙΝΑΛΟ - ΕΛΑΤΗ - ΠΟΤΑΜΟΣ ΜΥΛΑΟΝΤΑΣ - ΛΙΜΠΟΒΙΣΙ -ΑΛΩΝΙΣΤΑΙΝΑ
Καλημέρα και χρόνια πολλά,
Γιορτινές μέρες και νομίζω οτι έπραξα το καλύτερο μετά από την γαστριμαργική κραιπάλη των Χριστουγέννων, όπου κι εγώ ο εγκρατής έφαγα και ήπια το κάτι τις παραπάνω. Μια διήμερη εξόρμηση λοιπόν στην κοντινή μας Αρκαδία ήταν ό,τι έπρεπε για να χωνέψουμε.
Όμως το καταπράσινο Μαίναλο με τα πάμπολλα χωριά στολίδια που διαθέτει δεν μας έκανε τη χάρη να ασπρίσει, πηγαίνοντας κόντρα σε όλα τα δελτία καιρού. Αφού είδαμε κι απόειδαμε κι εμείς, προσπεράσαμε εν τάχει τα πολύβουα χειμερινά θέρετρα της περιοχής , βλέπε Βυτίνα, Δημητσάνα, Στεμνίτσα, όπου επικρατούσε το αδιαχώρητο και πήγαμε για περπάτημα στα πέριξ του Βαλτεσινίκου, στην Ελάτη, στις όχθες του ποταμού Μυλάοντα, που είχε πολύ νερό, στο Λιμποβίσι, στο πατρικό του Γέρου του Μωριά, και καταλήξαμε στην ταβέρνα Κατάλπεις , για χωριάτικο κόκκορα με χυλοπίτες και φρέσκο χυμό αμπέλου, στην αδικημένη και ψιλοέρημη, πλην γραφική Αλωνίσταινα, την ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Και με που είπαμε να κινήσουμε για το δρόμο της επιστροφής το απόγεμα του Σαββάτου, νάσου το πρώτο σπυρωτό χιονάκι με συνοδεία δυνατού αέρα να μας χτυπάει αλύπητα το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και να μας δυσκολεύει την ορατότητα.
Έστω και για λίγο όμως είδαμε μιά άσπρη μέρα. Ο χειμώνας αρχίζει να μας δείχνει τα δόντια του για τα καλά και αυτό είναι πολύ ευχάριστο, γιατί αυτή η εποχή με τα χρόνια φθίνει, αυξάνοντας την μέση ετήσια θερμοκρασία.
Γιορτινές μέρες και νομίζω οτι έπραξα το καλύτερο μετά από την γαστριμαργική κραιπάλη των Χριστουγέννων, όπου κι εγώ ο εγκρατής έφαγα και ήπια το κάτι τις παραπάνω. Μια διήμερη εξόρμηση λοιπόν στην κοντινή μας Αρκαδία ήταν ό,τι έπρεπε για να χωνέψουμε.
Όμως το καταπράσινο Μαίναλο με τα πάμπολλα χωριά στολίδια που διαθέτει δεν μας έκανε τη χάρη να ασπρίσει, πηγαίνοντας κόντρα σε όλα τα δελτία καιρού. Αφού είδαμε κι απόειδαμε κι εμείς, προσπεράσαμε εν τάχει τα πολύβουα χειμερινά θέρετρα της περιοχής , βλέπε Βυτίνα, Δημητσάνα, Στεμνίτσα, όπου επικρατούσε το αδιαχώρητο και πήγαμε για περπάτημα στα πέριξ του Βαλτεσινίκου, στην Ελάτη, στις όχθες του ποταμού Μυλάοντα, που είχε πολύ νερό, στο Λιμποβίσι, στο πατρικό του Γέρου του Μωριά, και καταλήξαμε στην ταβέρνα Κατάλπεις , για χωριάτικο κόκκορα με χυλοπίτες και φρέσκο χυμό αμπέλου, στην αδικημένη και ψιλοέρημη, πλην γραφική Αλωνίσταινα, την ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Και με που είπαμε να κινήσουμε για το δρόμο της επιστροφής το απόγεμα του Σαββάτου, νάσου το πρώτο σπυρωτό χιονάκι με συνοδεία δυνατού αέρα να μας χτυπάει αλύπητα το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και να μας δυσκολεύει την ορατότητα.
Έστω και για λίγο όμως είδαμε μιά άσπρη μέρα. Ο χειμώνας αρχίζει να μας δείχνει τα δόντια του για τα καλά και αυτό είναι πολύ ευχάριστο, γιατί αυτή η εποχή με τα χρόνια φθίνει, αυξάνοντας την μέση ετήσια θερμοκρασία.
Η πρώτη στάση έγινε σε οινοποιείο για ........ έλεγχο της φετινής σοδειάς |
Από τα οινοποιεία της Νεμέας ξεχωρίσαμε αυτό του Παλυβού |
Καλαίσθητες ξύλινες πινακίδες σε κατευθύνουν στα μονοπάτια του Μαινάλου |
Ο Μυλάοντας ποταμός ήταν αρκετά φουσκωμένος και ορμητικός |
Πολύ καλή η ανθρώπινη επέμβαση στον Μυλάοντα |
Περπατήσαμε για λίγο σε αυτά τα καλαίσθητα μονοπάτια της Mainalon Trail |
Και όμως είναι καινούργια εκκλησία στην Ελάτη |
Εγκατάλειψη στην Ελάτη |
Ιππασία στην Ελάτη, κάτω από ήλιο με δόντια |
Πολύ το συμπάθησα αυτό το μαγαζάκι με τις ξυλοτεχνίες του |
Δείγμα φωτιστικού. Πολύ ευφάνταστο |
Παρατημένη, ξηλωμένη αρβύλα σε χιονοσκεπή κορμό, μέσα στο δάσος |
Το πολύ νερό κοντεύει να γκρεμίσει τη βρύση του Παλαιοχωρίου |
Ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής στο Παλαιοχώρι |
Ο αινιγματικός θεμέλιος λίθος της Ζωοδόχου Πηγής |
Οδηγώντας για Λιμποβίσι, ο δρόμος ήταν για drifts |
Προφανώς κάποιος ορειβατικός σύλλογος είχε στολίσει με χριστουγεννιάτικες μπάλες ένα έλατο μέσα στο δάσος |
Ένα τσιπουράκι στο παρόν καφενείο σε συνέφερε από τις υπό το μηδέν θερμοκρασίες |
Προτομή του Γέρου του Μωριά έξω από το πατρικό του στο Λομποβίσι |
...και το ανακαινισμένο σπίτι του |
....και τα λάβαρα του αγώνα |
Ανάγλυφη μορφή της μητέρας του Κολοκοτρώνη στην Αλωνίσταινα |
Εσωτερικό αναπαλαιωμένου νερόμυλου |
Αποχωρώντας από το όμορφο Μαίναλο |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου