ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ

ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ ή ΜΕΓΙΣΤΗ. Η νοτιοανατολική εσχατιά της Ελλάδας. Ένα κουκλίστικο, πολύχρωμο νησί σφιχταγγαλιασμένο από τα απέναντι τουρκικά παράλια. Μόλις 4 ναυτικά μίλια απόσταση το χωρίζουν από το τουρκικό Κας (την αρχαία ελληνική Αντίφυλλο) και 42 από την Ρόδο, το σύμπλεγμα αυτών των νησιών και ξερονησίδων φυλάει Θερμοπύλες ή καλύτερα υφαλοκρηπίδες. Η Ρώ, η Στρογγύλη, ο Άγιος Γεώργιος και άλλα μικρότερα νησάκια, στέκουν ψιλοπαραμελημένα από το επίσημο ελληνικό κράτος, κι ας έχουν τεράστια γεωστρατηγική σημασία.  

Το Καστελλόριζο είχε καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά κατά τον μεγάλο πόλεμο και η πλειοψηφία των κατοίκων είχε μεταναστεύσει κυρίως στην Αυστραλία. Μετά όμως την ταινία Mediterraneo περίπου στα 1990, άρχισε να αναπτύσσεται τουριστικά, μέχρι και αεροδρόμιο κατασκευάστηκε. Μετά δε το διάγγελμα του "Γιωργάκη" του Παπανδρέου ότι μπαίνουμε στα μνημόνια και γινόμαστε αποικία χρέους, έγινε πλέον παγκοσμίως γνωστό. Το ότι η ύπαρξη αυτού του νησιού δίνει συνέχεια στις ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ και αποκλείει τον Τούρκο από τη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, το έχει καταστήσει πολύφερνη νύφη στις ορέξεις των πολυεθνικών εταιρειών, αλλά δυστυχώς και του σουλτάνου, γι αυτό και στρατοκρατείται, ενώ μία τορπιλάκατος του πολεμικού μας ναυτικού κάνει συνέχεια βόλτες στην περιοχή. Τώρα τι θα απογίνει, Κύριος οίδε. Πάντως εγώ το πρόλαβα ελληνικό.....

Ως προς το τουριστικό ενδιαφέρον του νησιού τώρα. Σίγουρα μια επίσκεψη αξίζει τον κόπο και τα έξοδα, όχι μόνο γι αυτό που συμβολίζει, αλλά και για την φυσική του ομορφιά. Πρόκειται για παραδοσιακό οικισμό, παρεμφερή της Σύμης, με τριώροφα επί το πλείστον, πολύχρωμα σπίτια με κεραμοσκεπή, διαθέτει ασφαλές λιμάνι καθώς και κατάλοιπα κάστρου από την εποχή των Ιωαννιτών ιπποτών, έχει ένα πανέμορφο μπλε σπήλαιο (τουριστική ατραξιόν του νησιού) και μία οργανωμένη παραλία με ταβερνάκι στο νησάκι του Αγίου Γεωργίου. Ο λυκιακός τάφος που βρίσκεται στο γύρισμα του μώλου μετά το τζαμί, μαρτυράει τη στενή σχέση που διατηρούσε με τις απέναντι ελληνικές αποικίες της Λυκίας. Ο Αι Γιώργης του βουνού αγναντεύει τους πάντες από ψηλά. Στα μείον η τσιμπημένη διαμονή και διατροφή και η έλλειψη νερού, αλλά είπαμε, χαλάλι. 

Το κουκλίστικο Καστελλόριζο

Ένας βράχος είναι το νησί, που στα ριζά του βρίσκεται ο οικισμός 

Απαλά χρώματα ομορφαίνουν τα ανακαινισμένα σπίτια 

Στο γύρα του μώλου δεσπόζει τζαμί που είναι ορατό από τα απέναντι τουρκικά παράλια

Τα δελφινάκια στο λιμάνι

Πριν το βομβαρδίσουν οι Γερμανοί, το νησί αριθμούσε 3.000 σπίτια

Το τζαμί αριστερά, το κάστρο των Ιωαννιτών ιπποτών δεξιά ψηλά

Άποψη της δυτικής άκρης του λιμανιού

Από τις πιο όμορφες γωνιές του Αιγαίου

Ο οικισμός φωτογραφημένος από το καλύτερο (και ακριβότερο) ξενοδοχείο του νησιού 

Η θέα που απολαμβάνουν οι τυχεροί από το ακριβό ξενοδοχείο. Αριστερά οι βραχονησίδες Στρογγύλη και Αι Γιώργης

Με τα χρώματα του δειλινού

Η καλύτερη ώρα για σουλάτσο, είναι όταν δύει ο ήλιος. Να σημειωθεί οτι το νησί είναι πολύ ζεστό

Αμφιθεατρική άποψη του οικισμού

Η θέα από το κάστρο και οι βραχονησίδες που το περικλείουν

Οτι έχει απομείνει από το κάστρο των Ιωαννιτών ιπποτών 

Λυκιακός τάφος, σκαλισμένος στον βράχο

Από τον μεγάλο περίπατο του νησιού

Ειδυλλιακή γωνιά για χαλάρωση και ενδοσκόπηση

Η ατραξιόν του νησιού, το περίφημο μπλε σπήλαιο 

Υπόγεια σπηλιά

Φωτογραφία από το εσωτερικό του σπηλαίου

Τα τιρκουάζ νερά στον Άγιο Γεώργιο  

Η οργανωμένη πλαζ στο νησάκι του Αγίου Γεωργίου

Η πιο πυκνοκατοικημένη πλευρά του νησιού

Από το υποτυπώδες δημοτικό αεροδρόμιο του νησιού

Από τις εκκλησίες του νησιού

Από τον ενδιαφέροντα βυθό 

Δειλινό στο νησί