ΟΛΥΜΠΟΣ (από Λιτόχωρο)

Μετά από 3 απανωτά ανεβάσματα στον Όλυμπο από τη μεριά της Ελασσόνας (Καλύβια - Καταφύγιο Χριστάκη), ωρίμασαν οι συνθήκες ώστε να ξανακατακτήσω μετά από χρόνια το βουνό των βουνών από την μεριά του Λιτόχωρου, με παρέα αυτή τη φορά την μικρή μου κόρη .
Η άφιξη στα Πριόνια των 1.100 μ. υψόμετρο είναι πανεύκολη , μιας και ακριβώς απέξω από το καταφύγιο - εστιατόριο φτάνει άσφαλτος , όπου ο καθένας μπορεί να παινευτεί οτι πάτησε Όλυμπο και παράλληλα να γευτεί γίδα βραστή και φασουλάδα . Τα όμορφα όμως αρχίζουν από εκεί και πάνω. Λίγο μετά την πηγή με το κρυστάλλινο νερό ξεκινάει το "δάσος της σιωπής", ένα πανέμορφο μονοπάτι σε δάσος οξιάς που ανηφορίζει κοπιαστικά μέχρι το Καταφύγιο Α' του Σπήλιου Αγαπητού, που βρίσκεται σε υψόμετρο 2.100 μ. Πάνω από τα 1.800 μ. περίπου,  το δάσος της οξιάς παραχωρεί τη θέση του σε δάσος μαύρης πεύκης που μας συνοδεύει μέχρι το καταφύγιο. Η κόρη με χαμηλές πτήσεις, τρώει τα μέτρα  με ευκολία, σε αντίθεση με εμένα που κάνω μικρές στάσεις για ανάσες, προφασιζόμενος φωτογράφηση του εξαιρετικού τοπίου. Όχι που πήγα να τα βάλω με το 16χρονο!!! Μπορεί να έχω γράψει χιλιάδες χιλιόμετρα στα βουνά, μπορεί να ακούγεται σαν καλή δικαιολογία οτι εγώ κουβάλαγα το σακίδιο και να είχα πονεμένο από θλάση τον τετρακέφαλο του αριστερού ποδιού , αλλά τι τα θες; Άλλο τα 60 χρόνια και άλλο τα 16. Χαώδης η διαφορά. Και αυτά τα ρημαδοεξήντα χρόνια  βαραίνανε τελικά στην καμπούρα πολύ περισσότερο και από το ασήκωτο σακίδιο. Γιατί δεν είναι αστείο πράμα να ανεβαίνεις 1.000 μ. υψομετρική  και ακόμα χειρότερα να τα κατεβαίνεις. Τέλος πάντων, με σφιγμένα δόντια ανέβηκα στο καταφύγιο σε 2:50' και το κατέβηκα σε 2:20', αφού ρηλαξάραμε ένα δίωρο στο φιλόξενο καταφύγιο, που διαχειρίζεται η Μαρία Ζολώτα.

Το Καταφύγιο του ΕΟΣ Θεσσαλονίκης στη θέση Σταυρός

Θέα στον Όλυμπο με τις λίγες ακόμα χιονούρες

Το γεφυράκι που οδηγεί στο φαράγγι του Ενιπέα

Το πασίγνωστο καταφύγιο στα Πριόνια

Από δω ξεκινάει η ανάβαση για το καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός

Κατατοπιστικός χάρτης για τα καταφύγια του Ολύμπου

Το μονοπάτι μέσα σε δάσος οξιάς

Από τα αγριολούλουδα του βουνού

Οι οξιές δεν επιτρέπουν στον ήλιο να εισβάλει στο βασίλειό τους

Αδύνατον να χάσεις το δρόμο για τα καταφύγια

Προσκυνητάρι σε κουφάλα δέντρου

Πανέμορφα ενδημικά αγριολούλουδα 

Το φιδάκι έκανε το λάθος να διασχίσει το μονοπάτι σε λάθος timing και κατέληξε νεκρό σε βράχο

Τα μουλάρια ανεβοκατεβαίνουν κάθε μέρα το βουνό και ανεφοδιάζουν τα καταφύγια 

Εικαστικό σε πέτρα στο διάβα μας

Σάρα. Στο βάθος οι ξακουστές κορυφές

Τα μυτίκια πριν την κορυφή

Το Λιτόχωρο από το καταφύγιο Α' και η θάλασσα ένα με τον ορίζοντα

Το φιλόξενο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός

Για του λόγου το αληθές. 1.000 μέτρα υψομετρική από τα Πριόνια . 

Ομορφιά σε υψόμετρο

Το νερό προέρχεται από λιωμένο χιόνι και είναι ...δροσερούλι το άτιμο

Το γατάκι του καταφυγίου έκανε τρελό παιχνίδι με τα κορδόνια των άρβυλών μου 

Από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να γεμίσει σύννεφα ο ουρανός

Από τους κοιτώνες του καταφυγίου

Ντουμάνιασε ο τόπος απότομα, ευτυχώς για λίγο

Κορμός που μοιάζει με θεόρατο βόα

Καλαίσθητες ανθρώπινες παρεμβάσεις 

Η βάθρα με τον καταρράκτη στην έξοδο του μονοπατιού πάγωσαν τα πονεμένα μας μέλη και πήραν την κούραση

Στην αρχή του φαραγγιού του Ενιπέα

Ιριδισμοί σε διαυγή νερά

Το παλιό μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω ανοικοδομείται με γοργούς ρυθμούς 

Πεζούλες με φλοκάτες για τους προσκυνητές

Αναστηλωμένο και κατεστραμμένο τμήμα δίπλα δίπλα