ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΣΟΥΣΑΚΙ

 

Κυριακή, που μόνο Δεκέμβρη και χειμώνα δε θύμιζε, ξεκινήσαμε κάτι παλιόφιλοι από το Παλαιό Φάληρο με Ι.Χ. για μία εξερεύνηση στο άγνωστο στους πολλούς ηφαίστειο στο Σουσάκι. Το εν λόγω ηφαίστειο, που ανήκει στο ίδιο ηφαιστειακό τόξο με τα ηφαίστεια των Μεθάνων, της Αίγινας, του Πόρου, της Νισύρου και της Σαντορίνης, είχε την τελευταία του δραστηριότητα  πριν από 2,7 εκατ. χρόνια. Βρίσκεται κοντά στους Άγιους Θεοδώρους και συγκεκριμένα πάνω από τα διυλιστήρια της Motor Oil.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πρωινό ξεκίνημα λοιπόν και cruising - εποχούμενο σουλατσάρισμα κοινώς -στην γραφική παλιά εθνική  οδό. Πρώτη στάση, λίγο μετά το ξενοδοχείο ΚΟΚΚΙΝΗΣ, όπου λειτουργεί το Σκιρώνιο Μουσείο, που δυστυχώς λόγω κορωναϊού ήταν κλειστό και δεν υπήρχε ψυχή ζώσα. Συνεχίσαμε δίπλα στο γαλήνιο θαλάσσιο μέτωπο του Σαρωνικού, που διακοπτόταν από ερημικά  αυτή την εποχή  καλοκαιρινά θέρετρα και τεράστια εργοστάσια, άλλα σε λειτουργία και άλλα μακάβρια  κουφάρια,  της πάλαι ποτέ εκβιομηχάνισης της χώρας.

Μετά από μίνι περιπλάνηση, λόγω ελλιπούς  σήμανσης,  εντοπίσαμε κάτι καινούργιες ξύλινες πινακίδες μέσα σε ελαιώνες και λασπουριά, που μας υποδείκνυαν  τη θέση του ηφαιστείου. Μετά από 1 χλμ. νεροφαγωμένο  χωματόδρομο, παρκάραμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε, όλο περιέργεια, να γνωρίσουμε το μυστηριώδες ηφαίστειο. Κάτι παραπάνω από δύο ώρες κράτησε η πορεία, η οποία μας αποζημίωσε για το εγχείρημά μας. Μην φανταστείτε βέβαια ότι βρήκαμε κάποιον στρογγυλό κρατήρα, που βγάζει φωτιές, λάβα και αέρια. Αυτό συνέβη πολύ παλιά. Βρήκαμε όμως τα κατάλοιπα της τότε ηφαιστειακής δραστηριότητας, δηλαδή θειούχα και σιδηρούχα ως επί το πλείστον πετρώματα σε περίεργους σχηματισμούς και χρώματα, τρύπες στο ηφαιστειακό υλικό από παλιά ανθρώπινη δραστηριότητα (εξόρυσσαν θειάφι για γεωργικές κυρίως εργασίες) , έντονη τη μυρωδιά του θειαφιού να μας ακολουθεί, ένα ρυάκι με πλούσια βλάστηση στα ριζά του κρατήρα, φυσικά την «όμορφη θέα» της Motor Oil και του Σαρωνικού, από κάποιο δε ύψωμα,  φάνηκε η Πάρνηθα, ο Κιθαιρώνας και η Πάστρα (βουνά είναι όλα αυτά, να συνεννοούμαστε) . Στη διαδρομή συναντούσαμε φιλόξενα ξύλινα παγκάκια για απόλαυση του τοπίου και ξεκούραση, κάτι ερειπωμένα κτίρια και παλιά ίχνη από αγώνες moto cross.

Στους Άγιους Θεόδωρους, κατευνάσαμε λίγο την πείνα μας , ενώ το εσπρεσάκι στον όμορφο πεζόδρομο της οδού Σαρωνικού με θέα το απέραντο γαλάζιο , μας συνέφερε από την μεσημεριανή μουργελίτιδα. 

Μουσείο μόνο κατόπιν ραντεβού

Αρχαίο ή σύγχρονο το θεατράκι, κανείς δεν γνώριζε

"Ειδυλλιακή"  η θέα από ψηλά

Τμήμα του αρχαίου κρατήρα με το χαρακτηριστικό κίτρινο του θειαφιού

Δάσος πεύκης και πουρνάρια η χλωρίδα της περιοχής

Υπάρχουν μονοπάτια για πεζούς και μότο κρος

Ηφαιστειακοί γεωσχηματισμοί

Παλιά ο κόσμος έσκαβε στο μαλακό ηφαιστειακό πέτρωμα και έβγαζε το θειάφι για να ραντίζει τα δέντρα

                                                   Το απόλυτο γκρί με πιτσιλιές κίτρινου

Νεράκι και πρασινάδα

Χρωματική πανδαισία από κάτι είδους berries να υποθέσω

Λόγω του ήπιου ακόμα καιρού, υπάρχουν και λουλούδια

Φλέβες σε πέτρα

Περπάτημα σε ρυάκι με πικροδάφνες

Ηφαιστειακά κατάλοιπα

Μόνο αυτές οι ταμπελίτσες βρέθηκαν για να μας κατατοπίσουν ως προς τη θέση του ηφαιστείου

Ο πεζόδρομος της οδού Σαρωνικού φίσκα από ...... ηρεμία