ΠΑΡΝΗΘΑ - ΣΠΗΛΑΙΟ ΠΑΝΟΣ

 

Ο κόσμος μπορεί να χάνεται, ο κορωνοϊός να αντρειεύεται, αλλά εμείς δεν κόβουμε τη γνωστή και αγαπημένη μας συνήθεια, την πεζοπορία. Και γιατί όχι. Η επαφή με τη φύση και τον καθαρό αέρα είναι το καλύτερο εμβόλιο. Η κοντινή μας λοιπόν και γνωστή Πάρνηθα αποδείχθηκε για άλλη μιά φορά μονόδρομος. Και αυτή τη φορά κινηθήκαμε δυτικά του τεράστιου, μήκους 30 χλμ. βουνού, και συγκεκριμένα προς Φυλή ή Χασιά.

Στις 08:30 το πρωί παρκάραμε στο αχανές πάρκινγκ της Ι.Μ. Κυπριανού & Ιουστίνης  και ξεκινήσαμε λίγο πιο πάνω την πεζοπορία μας, ακολουθώντας το πολύ καλά σηματοδοτημένο μωβ μονοπάτι προς Ταμίλθι, Κιάφα Πίνη (Κιάφα= διάσελο, αυχένας),  Σπήλαιο Πανός. Η περιοχή που περπατάμε είναι ως επί το πλείστον δασωμένη και δεν έχει καμία  σχέση με την Πάρνηθα του  τελεφερίκ, του καζίνο και των κατ΄ ευφημισμό καταφυγίων , στην  ουσία εστιατορίων/καφέ στις περιοχές Μπάφι και  Φλαμπούρι. Την προηγούμενη μέρα είχε ψιλοβράξει και έτσι πατήσαμε σε χώμα που ευωδίαζε και δεν σήκωνε σκόνη. Η πρωινή υγρασία ήταν διάχυτη, όμως η μυρωδιά του βρεγμένου τερέν , οι ήχοι του δάσους και η απεριόριστη θέα προς τον Σαρωνικό που αχνόφεγγε,  μας αποζημίωσε.  Μετά από 2ωρη ήπια ανηφορική πορεία, ξαποσταίνουμε στην πηγή Ταμίλθι. Από κει και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα και τα ωραία. Το Σπήλαιο του Πανός ή Λυχνοσπηλιά  προσεγγίζεται με μεγάλη προσοχή γιατί οι κλίσεις του εδάφους είναι μεγάλες και τα βράχια γλιστράνε. Το μόνιμο συρματόσχοινο μας βοηθάει να προσεγγίσουμε  την είσοδο του ονομαστού αρχαίου σπηλαίου, όπου λατρευόταν ο Θεός Πάνας και οι Νύμφες. Στη συνέχεια κατεβήκαμε ψιλοκουτρουβαλώντας προς το φαράγγι της Γκούρας (Γκούρα = βραχώδης περιοχή που αναβλύζουν πολλά νερά). Από το επίπεδο των νερών ξεκινήσαμε μία απαιτητική, κάθετη σχεδόν, ανηφορική διαδρομή μέχρι το Άρμα (η ονομασία Άρμα έχει προέλευση από το άρμα του μυθικού ήρωα Αμφιάραου, ο οποίος έπεσε από το άρμα του στο σημείο εκείνο – στην κορυφή του υπήρχε βωμός του Δία). Το Άρμα είναι ένας τεράστιος, επιβλητικός  βράχινος όγκος, ύψους 884 μ., που διαθέτει via ferrata και προσεγγίζεται από την περιοχή Κιάφα Καλαμάρα. Η περιπέτεια έλαβε τέλος στην Ι.Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή Κλειστών, όπου ευχαριστήσαμε τη Χάρη Της που μας έχει γερούς να περπατάμε και να απολαμβάνουμε τα θαύματα της φύσης.

Περπατήσαμε συνολικά 17,8 χλμ. σε 7 ώρες, μαζί με τα διαλείμματα. 

Ανεβαίνοντας, το μοναστήρι των Αγίου Κυπριανού & Ιουστίνης μπροστά και η Φυλή πίσω

Ακολουθήσαμε την μωβ σήμανση για Κιάφα Πίνη και Σπήλαιο Πανός

Η πηγή Ταμίλθι μας καλοδέχθηκε και μας ξεδίψασε

Ο βράχινος όγκος του Άρματος

Λίγη ιστορία για το προϊστορικό λατρευτικό σπήλαιο, γνωστό ως Σπήλαιο του Πανός

Από δω κατεβήκαμε στο σπήλαιο. Ευτυχώς υπάρχει μόνιμο συρματόσχοινο

Η στενή είσοδος του σπηλαίου

Η θέα from inside out. Δεν ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς

Το κρυσταλλοπαγές δάπεδο του σπηλαίου, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί από το νερό

Το όμορφο, αλλά και επικίνδυνο φαράγγι της Γκούρας

Το νεράκι ήταν αρκετό αυτή την εποχή

Κισσός φύεται σαν μέσα από τον βράχο, σε μιας χούφτας χώμα

Το φαράγγι μοιάζει ειδυλλιακό, μα έχει πνίξει πολλούς

Στον βράχο δεν προκάναμε να ανεβούμε, τον αφήσαμε για άλλη φορά

Θέα μέχρι τη θάλασσα

Η κατάληξη μιας κουραστικής πεζοπορίας, η μονή Κλειστών

Τα μαντήλια - τάματα , απέναντι απο το μοναστήρι